‘It’s going to be LEGEN – wait for it –‘

31 juli 2022 - New York City, Verenigde Staten

En toen was het alweer dag 1 voor ons in New York; de legendarische stad waar weet ik hoeveel nummers over zijn geschreven en waar menige film of serie zich afspeelt. Wij hadden vanmorgen overigens bijna onze eigen soap te pakken, aangezien we er even van overtuigt waren dat we een paar haltes met de metro moesten voordat we ons ontbijtstekje zouden vinden. Gelukkig hadden we dat even nagevraagd in de lobby en bleek dat we bij de tent naast ons hotel naar binnen konden schuiven. Eenmaal daar werden we allervriendelijkst ontvangen door het personeel, wat hier overal ‘How are you?’ i.p.v. ‘Hallo’ zegt; ik waan me een beetje in Vollenhove hier 😉. Bij dit restaurant hadden we zowaar keuze en terwijl ik voor de French toast (een soort wentelteefje?) met bacon ging, ging Gert aan de American pancakes met ham en veel (heel veel: hij deed cool voor de foto, was ik als nog te laat om er een kiekje van te maken 😉) siroop. En een bakje stevige koffie, want na een niet heel lang nachtje slapen hadden we wel even wat nodig.

Vandaag stond de route met de toeristische hoogte punten op het programma. Met persoonlijke Google Maps Gertje gingen we rond 9 uur onderweg. Onze route begon bij het Parley Centre for Media, waar we helaas nog niet in konden. De meeste dingen zijn hier tot laat ’s avonds open dus dan gaan ze de volgende ochtend niet voor dag en dauw weer de deuren openen uiteraard. De kerk die onze volgende stop was, was wel open. We konden dus genieten van de grootste gotische kathedraal van de VS, St. Patrick’s Cathedral. Beetje gek: overal, dus ook hier, wordt voordat je naar binnen gaat je rugzak gecheckt om te kijken of je geen vreemde dingen mee naar binnen wil nemen. Op onze hotelkamer hangt ook een bordje dat je nooit zomaar de deur open moet doen en altijd alles met dubbele sloten af moet sluiten. We gaan er maar vanuit dat ze vooral heel voorzichtig zijn hier i.p.v. dat het echt gevaarlijk is. Na de verkoeling in deze kerk (waar we zelfs een offerplekje voor St Bernard, ja de hond, tegen kwamen) liepen we door richting Rockefeller Centre. Ik hoop toch dat ik hier nog een keer iemand tegen kom die mij uit kan leggen hoe ze hier hele actiefilms opnemen, want wat was het klein hier! De ijsbaan van de kerst had nu plaats gemaakt voor een rollerskate baan, maar de mensen die dat aan het doen waren waren zeker met een minuutje rond. Dat ze hier in de kerstperiode zelfs nog een kerstboom kwijt kunnen…

We liepen verder richting de NBC Studios waar we binnen toch maar even vroeger waarom er zo’n lange rij stond. In New York zie je overigens wel vaker een rij waarvan je geen idee hebt waar die voor is. Deze rij was voor de stand-by tickets van de Tonight Show van Jimmy Fallon. Deze mensen hadden dus geen echt kaartje maar kochten een kaartje om vanavond in de rij te kunnen gaan staan. Stel er kwam dan toch iemand niet opdagen dan mochten ze misschien nog naar binnen. Dat zie ik onze Arjen Lubach toch nog niet helemaal voor elkaar krijgen 😉. Na wat merchandise van bekende shows als Brooklyn Nine-Nine en the Office te hebben bekeken, gingen we weer verder met onze route. We liepen, zoals het boekje ook al duidelijk beschreef, het hart van New York in: Time Square. De billboards zijn hier werkelijk gigantisch: vol met kleur en bewegende delen om de blik van mensen te vangen. Je kijkt je ogen uit naar alle mensen die hier rond wandelen, alle plekken waar je hier eten kunt scoren en alle auto’s die zich hier door een mensenmassa die gewoon oversteekt als de tijd van oversteken om is, heen proberen te manoeuvreren. Na een paar dagen New York zijn wij intussen trouwens ook echte j-walkers en nee, dat is niet een soort moonwalk, maar oversteken als het licht aangeeft dat je juist moet stoppen. Een beetje inburgeren kan vaak geen kwaad 😉

We liepen nog even richting het bekende Hard Rock café hier. Hoewel de enorme gitaar op het plafond wel vet was, was hier het café gedeelte niet open. Geen drinken voor ons dus, dus dan maar buiten onder een parasolletje wat naar binnen werken. Voor mij een ‘echte’ ijsthee vandaag, zonder toegevoegde suikers dus eigenlijk gewoon koude thee. Vooral dat koude was een verademing, want de temperatuur begon na een redelijk koele ochtend intussen weer aardig op te lopen. Na deze welverdiende pauze verlieten we Time Square met zijn grote reclames voor alle musicals hier en mensen die zelfs als Disneyfiguur verkleed over straat gingen om met toeristen op de foto te gaan (beetje warm, maar overal kun je hier geld mee verdienen schijnbaar). We liepen richting Madame  Tussauds. Onderweg kwamen we nog wat leiding van een zomerkamp met zeker 25 kinderen tegen. Je moet maar durven hier. Gelukkig hadden ze allemaal een knal oranje vestje aan. Je zou ze anders allemaal kwijt raken!

Nadat we de rij bij de ingang relatief snel door waren gekomen werd het tijd om aan onze tocht te beginnen. We begonnen op de 9de verdieping waar we direct in de muziek en film ruimte binnen kwamen. Van zangeressen als Ariana Grande en Lady Gaga als bekende acteurs als Brad Pitt en Anne Hathaway (mijn lievelingsfilm als klein meisje had haar in de hoofdrol, dus daar moesten we mee op de foto 😉); deze soort club stond hartstikke vol. Leuk om even te noemen trouwens: overal in dit gebouw hadden ze aandacht voor detail. Elke ander groepje beelden had een ander muziekje op de achtergrond (zelfs de tune van Ghostbusters bij de beelden uit die film!) en in alle ruimtes was ook nagedacht over de wand en vloerbekleding; alles om bij te dragen aan het totale gevoel. Vervolgens kwamen we in het musical deel, waar de pop van Cats zelfs levensecht kon zingen! De all time bestsellers van Broadway kwamen hier aan bot waar onder o.a. Cats, the Lion King en the Phantom of the Opera. Vervolgens ook nog wat oude acteurs gezien, waaronder Audrey Hepburn. Gert ging hier overigens op de foto met ET en ging even verhaal halen bij Will Smith. Vervolgens kwamen we wat televisiebekendheden zoals Oprah tegen (die doet het nog steeds goed hier. Gisteren zei de comedian toen we niet hard genoeg applaudisseerden ‘Come on! It’s not like we’re at Oprahs!’) en kwamen we langs de royals zoals Diana en Queen Elisabeth. Ook zagen we de mannen die hier staan afgebeeld op de biljetten zoals Thomas Jefferson en Abraham Lincoln. Dat ze toen al de technieken hadden om wassenbeelden te maken joh… Ook mocht ik voor even minister president zijn en kwamen we er achter dat Trump in het echt nog lelijker is dan op televisie… (mochten hier straks opeens zwarte blokken staan, dan weten wie dat eruit heeft laten knippen 😉). En vervolgens kwamen we bij het hoogte punt van deze Madame Tussauds: het deel met de Marvel Superhelden! Mijn blik bij Thor is overigens niet gefaked: die hamer begon gewoon te trillen als je hem vast pakte! Ook hier weer heel veel oog voor detail en zelfs een 4D film speciaal gemaakt voor dit museum. Toch gek dat je echt een duw in je rug voelt op het moment dat een van de hoofdrolspelers een duw krijgt van de slechterik. Hierna zagen we nog wat mode fanaten en liedjes makers en mensen die goed met ballen om konden gaan (lees: mode iconen, bekende artiesten en beroemde sporters). Heel erg cool allemaal!

Vervolgens werd het tijd voor lunch; onze reisgids had daar ook de nodige leuke opties voor! We streken neer in het Bryant Park, een stukje groen tussen de enorme gebouwen hier. Opnieuw een plek waar veel locals zijn, ook in hun lunchpauze van hun kantoorbaan in de gebouwen er omheen. Wij gingen hier voor een wafel met ijs, wel lekker even wat verkoeling, en een blikje cola. De dame achter de balie zei trouwens, toen mijn creditcard het hier even niet deed, vrij achteloos dat ik ook rustig 1 van mijn andere creditkaarten mocht gebruiken. Hoeveel hebben mensen er hier dan? Terwijl we onze lunch verorberden genoten we trouwens van een potje Pétanque dat hier door wat mannen werd gespeeld. In dit soort Jeu-de-boules-achtige spel hadden sommige mensen wel een aparte techniek (de bal van de ander heel hard wegkaatsen of juist met een hele hoge boog gooien), maar moest er toch steeds gemeten worden wie nou het meest dicht bij het kleinste balletje had gegooid.

Na deze fijne tussenstop gingen we door richting de Grand Terminal, het oude station van New York, en naar de bibliotheek. De leeuwen aan de voorkant van dit gebouw staan overigens voor geduld en doorzettingsvermogen: dat heb je schijnbaar nodig als hier aan het studeren gaat. De bieb was nu niet helemaal open voor publiek omdat er mensen aan het studeren waren. Toch knap dat je dat kan met al die toeristen op de achtergrond die hier maar rond blijven lopen en foto’s staan te schieten. Deze keer hoefde mijn rugzak bij het verlaten overigens niet weer open. De man die daar stond grapte dat als ik daar een boek in weten had te krijgen hij dat zo knap vond dat ik die wel mocht houden.

Met de wens van deze mens man op zak (‘Have a blessed day’), vervolgden we onze weg en stonden we niet veel later tegen de Chrysler Building aan te kijken. De referenties met de autobandengigant moest je wel echt zoeken, maar uiteindelijk zagen we wel een soort van autobanden en sporen in dit grote gebouw terug komen. Jammer genoeg mochten we dit gebouw niet van binnen bekijken, gelukkig was het andere hele hoge gebouw hier heel dicht bij ons in de buurt en onze volgende stop. Nadat we een man in net pak die overduidelijk deze vraag al zeker 30 keer had gekregen vandaag hadden gevraagd waar we naar binnen konden, hadden we dit pareltje van de New Yorkse skyline zo gevonden: the Empire State Building. Hier mochten we wel naar binnen en werden we door mensen in hotelachtige outfits meer dan welkom geheten. Niet veel later waren we de trotse eigenaar van een City Pass, best een duur grapje zo met al die taxes die er nog bij op komen, maar dan mogen we de komende dagen dan ook in allerlei attracties zonder idioot lang te wachten of weer extra kaartjes te moeten kopen. Niet te lang over nadenken en gauw doorlopen 😉. We kwamen in een soort museum over the Empire State terecht waar ze een leuke referentie aan de film King Kong hadden gebouwd en waar ze met allerlei visuele trucjes de bouw van het gebouw toentertijd lieten zien. Had je toch het idee alsof je er gewoon zelf bij was! Ook wel lekker: omdat ze dit ook allemaal in de lift afspelen heb je niet door dat je in 1x naar de 80ste verdieping knalt 😉. Vanaf hier konden we door de ramen al heerlijk naar buiten kijken en hadden ze heel leuk aangegeven wat je waar kon zien. Zo konden we onder andere het vrijheidsbeeld en de Brooklyn bridge weervinden. Nog eens 6 verdiepingen hoger mochten we zelfs buiten rond lopen en hadden we een nog mooier uitzicht over New York. Echt adembenemend!

Eenmaal weer met beide voetjes veilig op de grond liepen we door straten met allerlei hippe merken en kwamen we langs het geboortehuis van Theodore Roosevelt. Ook kwamen we door een parkje waar live muziek werd gespeeld, lekker sfeertje wel, en keek ik (Gert ietsje minder) mijn ogen uit in een enorme bakwinkel in 1 van de zijstraten hier. Het werd tijd voor wat drinken, maar net toen we daar aan dachten was er natuurlijk geen tentje in de buurt te vinden waar dat kon. Uiteindelijk, na een hele tijd zoeken vonden we iets, bleek dit een exclusieve members club te zijn. Werden we zonder drinken zo weer de tent uit gebonjourd! Niet veel later zagen we een tentje dat er vanaf de buitenkant niet zo heel duur uit zag en dus streken we daar neer. Net als veel Amerikanen gingen we hier met dit weer aan de limonade. 7 euro per glas verraadde toch dat we niet per se een hele goedkope tent hadden uitgezocht. De sfeer was er ook nogal decadent waarbij sommige mensen wel heel veeleisend deden tegen het personeel. Blij dat we daar na wat verkoeling snel weer weg konden 😉. Door naar de laatste stop van deze route: Beacon’s closet. In deze winkel was het ramvol met vintagekleding voor een leuk prijsje en vol met andere mensen die daar ook pareltjes probeerden te scoren. Kleding passen met gevoelstemperatuur 35 graden kan ik niet per se echt iedereen aanraden, maar ik kocht er zowaar een leuke top voor vanavond en een paar mooie nieuwe oorbellen. Verder vooral leuk om te kijken wie daar nog meer allemaal shoppen en wat mensen uit die rekken weten te trekken. Intussen had ik Gert overigens buiten op een bankje geparkeerd. De held had intussen al wat drinks and snacks voor de komende dagen gehaald bij de super op de hoek. We waren na mijn shoppingsavonturen dan ook klaar om wat te gaan eten. We schoven daarbij naar binnen bij een leuk uitziend restaurantje waarbij er groot ‘Mediterranean food’ op de gevel stond. Ik dacht daarbij aan Italiaans of zo, maar we gingen aan een soort Israëlisch eten: een pita met allerlei groente, kip/zalm, humus en een soort chips als bij gerecht. Echt ontzettend lekker! Service hier was ook goed, dus tijd om een dikke fooi te gaan geven.

Vervolgens gingen we na deze volle dag weer even terug naar onze uitvalsbasis, onze fijne hotelkamer. Eenmaal daar kwam ik erachter dat je dus ook letterlijk blaren op je voeten kunt lopen, ook niet heel raar na 22 kilometer vandaag. Niet dat dat ons ervan weerhield om na een paar uur relaxen weer de hort op te gaan. Nadat we ons geld even hadden geteld 😉 gingen we op weg naar  Time Square. Eenmaal daar uit de metro gekomen zei Gert dat hij het toch jammer vond dat het buiten nog niet helemaal donker was, want dan konden we het effect van de billboards nog steeds niet zien. Na nog 2 stappen verder gezet te hebben bleek het echter buiten zeker wel donker, de billboards schenen alleen zo fel op die plek dat het nog steeds dag leek! Echt indrukwekkend om zo Time Square te zien en nog veel meer van alle reclameborden mee te krijgen dan overdag. Wel een beetje druk (lees: ZWART VAN DE MENSEN!) ’s avonds. We werden nog getrakteerd op een show van de ’sexy black boys dancing’ en nee die naam heb ik niet verzonnen, dat hadden zij zelf bedacht. Een show met aardig wat flauwe grappen zoals dat vooral de witte mensen even moesten oefenen voordat ze mee konden doen in het ritme en dat het jongetje dat mee mocht doen aan deel van de act thuis moest vertellen dat hij achterna was gezeten door 5 zwarte jongens die hem echt wel te pakken hadden gekregen. Gelukkig waren het niet alleen maar flauwe grappen maar ook veel coole trucs, vette dansmoves, breakdance routines en heel veel salto’s en dergelijke (bij dat laatste moest overigens wel weer even gegrapt worden dat er allerlei shirtjes en dergelijke uit moesten, maar dat toen 1 van de jongens ook zijn broek uit wilde doen het niet ‘that kind of show’ was; Ja zelfs Gert vond deze grappen te flauw 😉). Na deze show liepen we verder naar een soort tribune waar je mooi uitzicht had over de billboards en daarna door naar de kroeg van onze keuze. Onderweg werden we, zoals al eerder de afgelopen dagen, sterk geconfronteerd met de ongelijkheid hier. Terwijl mensen met jurkjes aan en hondjes mee in de rij stonden voor de Stardust (schijnbaar een hele bekende kroeg hier) zaten er op andere hoeken van de straat mensen met missende armen en benen te bedelen voor geld. Het aantal zwervers, junkies (niet te missen dat deze mensen ontzettend verslaafd zijn met hun totaal ingevallen gezicht) en mensen hier dat nogal in de war is (sommigen lijken zelfs nog hun pyjama van een psychisch ziekenhuis aan te hebben) is echt ontzettend hoog. Echt ontzettend schrijnend om te zien en bizar om de kloof tussen arm en rijk zo tastbaar mee te maken. Wat ben ik dan toch blij dat wij in een land leven waar alles wat beter geregeld is voor mensen die niet helemaal uit zichzelf mee kunnen komen. Vooral hoe al die mensen die hier bedelen genegeerd worden door de grote massa; je waant je hier echt een beetje in het land van de verloren zoon…

Toch sloten we deze dag positief af. We hadden namelijk Mc Gee’s gevonden, de kroeg waarop een groot deel van de serie van How I met your mother is gebaseerd. De buitenkant lijkt niet echt op die uit de serie, maar eenmaal binnen is gelijkenis niet te missen met de bankjes en de grote houten bar. Overigens wordt daar ook handig opgespeeld en gingen ook wij aan de HIMYM-cocktails: de Ducky Tie en de Have You Met The Captain. Vervolgens kwamen we ook alvast wat in de stemming voor onze route van morgen: voor mij een Cosmopolitan zoals in Sex and the City en Gert ging aan de Beer hug, gewoon omdat het kan. Rond sluitingstijd werden we, na ook een bord nacho’s verorbert hebben, vriendelijk verzocht de kroeg te verlaten. Was het gewoon ineens al kwart voor 12! Tijd om gauw richting hotel te gaan en lekker onder de wol te kruipen!

Tot de volgende lieve mensen! Liefs Gert en Marita

Luistertip bij dit verhaaltje: New York – Alicia Keys (kleine disclaimer: die krijg je daarna je hoofd niet meer uit hoor!)

‘DARY!’

Foto’s