Wereldreizigers!

Na ons ontbijtje (lees: een soort broodje met ei ui de magnetron, KOFFIE! en een croissantje) was het tijd voor onze meet up met de familie Maweni. Mpumi kwam rond half 11 voor rijden, die had denk ik al voorspeld dat wij met onze 10 uur wat fanatiek waren. Voordeeltje van de jetlag: we zijn elke ochtend wel lekker op tijd wakker hier. Hopen dat we dat in Nederland vast kunnen houden 😉. 

In de auto zaten dit keer ook Ginny en Abby en terwijl Ginny ons ontzettend hartelijk welkom heette, keek Abby ons nog even wat achterdochtig aan. Ginny vertelde dat ze zich even aan het voorbereiden was om 'hallo' te zeggen. 2 totaal onbekende mensen met een gek accent ontmoeten terwijl je 2,5 jaar oud bent is natuurlijk ook spannend. Eenmaal onderweg bleek Ginny niet overdreven te hebben toen ze vertelde dat Abby een enorme Miffy fan is. Zo heb ik van haar geleerd dat Nijntje een oom heeft die piloot is (hoe KON ik dat nou niet weten vroeg de hele familie zich af) en er tegenwoordig allerlei echt bewegende filmpjes zijn van Nijntje i.p.v. die tekenfilmpjes die wij vroeger keken. Toch fijn om weer op de hoogte te zijn van de nieuwste Nijntje ontwikkelingen. 

Mpumi en Ginny vertelden onderweg dat zij door Covid ook nog weinig van de omgeving hadden gezien. We gingen dus vandaag samen op ontdekkingstocht. Ginny had wel een parkje uitgezocht om lekker te zitten en bij te kletsen. Eenmaal uit gestapt daar was het ook tijd om onze cadeautjes aan hen te geven ('Tenemos un regalo para ti') . Abby was direct helemaal verknocht aan haar nieuwe Miffy, zelfs in de schommel ging ze hem echt niet los laten om zelf de schommel goed vast te houden. Stel je voor dat Miffy op de grond zou vallen... Voordat het echter tijd was om te spelen gingen we een rondje maken door de botanische tuin die ook bij dit parkje was. Abby gaf me een handje om samen die kant op te lopen, ontzettend lief! Eenmaal binnen waren er wat planten en vissen om te bekijken. Ik waande me even in Hawaii waar ze van die prachtige bloemen achter hun oren doen (p.s. de bloemen foto's zijn speciaal voor jou moeders omdat je daar zo van houdt).

Vervolgens hadden we bij de playground waar Abby dus lekker in de schommel ging tijd om bij te praten met elkaar. Heel fijn om te horen dat het met Mpumi en Ginny zo goed gaat hier en God hen zegent in alles wat ze hier doen. En heel speciaal om hen te horen praten over 'the gift of becoming a mom and dad'. Snap ik ook wel met zo'n lieve dochter zoals Abby! Hierna was het tijd voor een picknick die Ginny zelf had klaargemaakt (chips en groente als lunch, daar valt aan te wennen 😉) en daarna alweer om voor nu even afscheid te nemen omdat Abby een middagdutje ging doen. 

Gezien de jetlag was het voor ons niet echt handig om ook een dutje te gaan doen en dus lieten we ons afzetten in Toronto Down Town, het centrum zegmaar. Met de woorden van Abby in het achterhoofd 'You be carefull Marita' gingen we als eerste richting de CN tower. Via een lift die met 22 kilometer per uur naar boven schoot waren we binnen een minuutje op ongeveer 350 meter hoogte. Het uitzicht was echt adembenemend. Lake Ontario maar ook alle grote gebouwen van het centrum konden we hier, vanaf deze grote hoogte bekijken. 

Eenmaal beneden kregen we trek (jetlag blijft iets raars) en dus gingen we opzoek naar een cafeetje om wat te eten. We kwamen terecht in een sportcafé waar er gigantische tv's hingen die de lokale honkbalwedstrijd van de blue Jaws (de lokale club) uitzonden. Die zullen wel van erg hoog niveau zijn ofzo want aan het stadion hingen gigantische bill boards van alle spelers. Na heerlijke chicken wings, een hamburgertje (lokaal eten moet je nou eenmaal ook proberen 😉) en wat koud drinken vervolgden we onze weg naar Kensington market. Onderweg bleek dat dit in het China Town van Toronto ligt. Met alle Chinese borden aan de muur waanden we ons ook echt even in Azië. Op de markt zelf ging onze wereldreis verder. Van Bob Marley achtige figuren bij de Jamaicaanse eettentjes tot een groot reclame bord met een aanbieding voor Surinaamse roti en van op de Caribbean gebaseerde cafe's tot een Franse kaaswinkel alles hadden ze hier. Dat dit ook het vintage wallhalla van Toronto was, was ik even vergeten te noemen. Gelukkig vond Gert het niet vervelend een paar winkels af te gaan. We hadden toch nog wat dingen nodig voor de komende dagen. En bijkomend voordeel van het bezoeken van deze wijk: we hadden door deze tocht zo'n beetje de hele wereld gezien dus we hoeven nooit meer op reis 😉. 

Na deze shopsessie gingen we terug naast het centrum en om nog wat tijd te doden zonder in slaap te vallen gingen we naar Ripley's Aquarium of Canada. Eenmaal binnen bleek dit de leukste attractie die we vandaag bezochten. Het aquarium was ontzettend mooi aangelegd waarbij er tot in de puntjes nagedacht was over kleurgebruik, muziek op de achtergrond en er zelfs een soort lopende band was waarmee je door een tunnel onder het aquarium door kon. We zagen de meest prachtige vissen, anemonen en koraal; vergaapten ons aan grote zeesterren, kreeften en roggen & waren lichtelijk geïntimideerd door de grote kwallen, haaien en reuze schildpad. Wat is de onderwater wereld toch bijzonder! 

Next stop werd de Lucky Clover (je wordt echt dood gegooid hier met Ierse pubs, café's en muziek) voor ons avondeten. Dit keer voor mij de lokale specialiteit (lees: hamburger met friet) en voor Gert een pasta. Na het eten werd het nog sprinten naar de trein om weer bij ons hotel te komen. Andere cultuur dus alle bordjes zijn op zo'n gigantisch station nogal verwarrend, maar uiteindelijk waren we eruit dat we met een soort trein moesten, vonden we de juiste plek om een kaartje te kopen en haalden we de trein nog net op tijd. Ongeveer een uurtje later stapten we ons hotel weer in en was het nu wel echt tijd om de oogjes dicht te doen. Hopelijk komen we zo goed door de jetlag heen, want morgen staan er ook allemaal leuke dingen op de planning 😁

Liefs Gert en Marita 

Luistertip bij dit verhaal: Hallo wereld - Kinderen voor kinderen. 

De volgende reisblog komt overigens ook snel online: aangezien de wereldstekker in de koffer die nog kwijt is zit typ ik dit nu maar op mijn telefoontje wat hele lange verhalen per keer niet echt wenselijk maakt en ik dus maar over ben gegaan op dagverslagen 😉